Κύρ Άγγελε,
τούτες δώ οι αράδες, δάκρυα δεν είναι , μήτε ύστατο χαίρε.
”Πολίτη” Άγγελε, τα Νιοχώρια του Κόσμου δεν θα ερημώσουν τώρα που ανηφόρισες στους Αγγέλους να πάς. Στις πλατείες και στα καλντερίμια του μυαλού μας θα συνεχίσεις να τριγυρνάς, στα καφενεδάκια των σκέψεων μας θα πίνεις τον καφέ σου και να κερνάς τσίπουρα τους “Άθλιους” γέροντες.
Εκείνη μόνο η “αδύνατη Επανάσταση” θα εξασθενίσει κι άλλο χωρίς εσένα. Αλλά θα έχεις και πάλι την δυνατότητα Άγγελε να ξανασκεφτείς τα δεδομένα της. Ο Χαρίλαος σε περιμένει κεί πάνω, να παίξετε την κολτσίνα σας και να τσακωθέιτε πάλι για την Ανανέωση της Αριστεράς. Σαν άλλοτε.
Κι εμείς, ανάξιοι σου, ανήμποροι να σε φτάσουμε, να σε κατανοήσουμε και εν τέλει να σε ακολουθήσουμε πνευματικά, μάλλον θα σε απογοητεύσουμε σύντροφε. Όπως σε απογοητεύσαμε πολλάκις στο παρελθόν. Στους “400” για την Ανανέωση, μα και πιο πίσω, στα γύψινα χρόνια που οι Σύντροφοι στην Γαλλία δεν βγήκαν μπροστά, όπως εσύ.
Τώρα σύντροφε, γειά δεν θα σου πώ και δεν θα αφήσω ούτε ένα δάκρυ να κυλήσει, να προδώσει τον αβάσταχτο πόνο μου. Μα ένα μόνο τριαντάφυλλο στο πέτο θα φορέσω, κόκκινο, σήμερα και θα περπατώ περήφανος και γελαστός σύντροφε, τούτη την μέρα… κι ας κλαίει ΟΛΗ η Αριστερά μας…
Αντίο δάσκαλε μας, κυρ-Άγγελε.
Φόρουμ 
